Θλιβερή «Πανευρωπαϊκή πρωτιά» της Ελλάδος στην παιδική φτώχεια

Ε.Ε:  Σχεδόν ένα στα τέσσερα Ελληνόπουλα ζει με τον «εφιάλτη» ανέχειας, σχετική ερώτηση του Ευρωβουλευτή Κ. Πουπάκη προς την Κομισιόν

Στην πρόσφατα δημοσιευμένη Τριμηνιαία Επισκόπηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφορικά με την αγορά εργασίας και την κοινωνία, περιγράφεται με τα πιο «μελανά χρώματα» η οξύτητα της κοινωνικής κρίσης στην οποία έχει περιέλθει η Ευρώπη, με τη χώρα μας να καταλαμβάνει «θλιβερές πρωτιές» αφενός στη συρρίκνωση του διαθέσιμου ακαθάριστου εισοδήματος των νοικοκυρών, το οποίο φαίνεται να έχει μειωθεί κατά 15.7% κατά το διάστημα 2009 - 2011, και αφετέρου στα ποσοστά παιδικής φτώχειας που ξεπερνούν πλέον το 20%. Ο Ευρωπαϊκός Νότος βρίσκεται στο επίκεντρο μιας «δίνης» επώδυνων κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων σημειώνοντας τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας, ανεργίας των νέων και φτώχειας. Είναι σαφές ότι η «ευρωπαϊκή οικογένεια» αποτελείται, πλέον,  από κοινωνίες «πολλών ταχυτήτων» με αποκλίσεις τόσο στις ανάγκες, όσο και στα προβλήματα.

Σε αυτή την κατεύθυνση ο Ευρωβουλευτής Κ. Πουπάκης έκρουσε τον «κώδωνα του κινδύνου» για μια ελληνική κοινωνία που φαίνεται να παραπαίει φτάνοντας κυριολεκτικά «στο μη παρέκει». Πιο συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, ο Έλληνας Ευρωβουλευτής επικαλούμενος τους ιδιαίτερα ανησυχητικούς κοινωνικούς δείκτες που έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα έθεσε το ζήτημα αντιμετώπισης της παιδικής φτώχειας στη βάση υιοθέτησης πολιτικών δημοσιονομικής εξυγίανσης που δεν θα υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή, καλώντας ταυτόχρονα την  Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προβεί στις απαραίτητες συστάσεις και να υιοθετήσει ενδεδειγμένες δράσεις με σκοπό την άμεση ανακούφιση της ελληνικής κοινωνίας.

                                                                                        

Σε σχετική του δήλωση ο Κ. Πουπάκης επεσήμανε: “Η καταγεγραμμένη αύξηση της παιδικής φτώχειας στην Ευρώπη δεν υποδηλώνει μόνο την έκταση της ανθρωπιστικής κρίσης που διανύουμε αλλά και το γεγονός ότι η στείρα εμμονή στις πολιτικές ακραίας λιτότητας χωρίς την αντίστοιχη προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων μπορεί να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτες κοινωνικές στρεβλώσεις. Χιλιάδες Ελληνόπουλα αναδεικνύονται στα μεγαλύτερα θύματα αυτής της εκρηκτικής κοινωνικής κατάστασης, καθώς εκτός από το δικαίωμα στο «παιχνίδι» και το «χαμόγελο» κινδυνεύουν να απολέσουν οριστικά και το δικαίωμα στη μόρφωση και την αξιοπρεπή διαβίωση. Το «αύριο» της χώρας μας είναι εγκλωβισμένο στις «συμπληγάδες» της παιδικής φτώχειας και της νεανικής ανεργίας. Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει καθήκον και υποχρέωση να επαναδιαπραγματευθεί με όρους προόδου και ευημερίας το παρόν και το μέλλον του ελληνικού λαού, ενός λαού που σύμφωνα με όλες τις διεθνείς έρευνες –μετά του ΟΟΣΑ και της Κομισιόν- εργάζεται σκληρότερα από κάθε άλλον στην Ευρώπη”.