Εργαζόμενες και Εργαζόμενοι, Άνεργοι, Συνταξιούχοι, Τρία χρόνια μετά την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας γενικευμένης ανθρωπιστικής κρίσης. Το επίπεδο διαβίωσης υποβαθμίζεται ραγδαία με τους εργαζόμενους να χάνουν το 50% του πραγματικού τους εισοδήματος και οι ανισότητες διευρύνονται επικίνδυνα πολλαπλασιάζοντας τα φαινόμενα της φτώχειας στις πιο ακραίες της μορφές.
Η βαθιά και παρατεταμένη ύφεση καταστρέφει κάθε προοπτική ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας συντηρώντας ένα φαύλο κύκλο μαζικών “λουκέτων” και απολύσεων.
Η ανεργία εκτοξεύεται πάνω από το 27% συνιστώντας το σημαντικότερο κοινωνικό και αναπτυξιακό ζήτημα για τη χώρα μας. Οι νέοι μας καταδικάζονται να επιλέξουν ανάμεσα στη μετανάστευση και την επαγγελματική περιθωριοποίηση ενώ πάνω από 400 χιλιάδες νοικοκυριά αναγκάζονται να επιβιώσουν χωρίς ούτε 1 ευρώ.
Ο κόσμος της εργασίας δέχεται μια διαρκή επίθεση.
Το εργατικό δίκαιο στοχοποιείται με όχημα μια ανάλγητη και αναποτελεσματική ιδεοληψία για αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσα από τη συρρίκνωση του μισθολογικού κόστους.
Η εργοδοτική αυθαιρεσία νομιμοποιείται και μονιμοποιείται σε κάθε χώρο δουλειάς.
Θεμελιώδη δικαιώματα και κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών ισοπεδώνονται κατά παράβαση Διεθνών Συνθηκών και κατά παρέκκλιση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Κεκτημένου. Η “ευελιξία” γίνεται το κυρίαρχο εργασιακό μοντέλο. Το “οκτάωρο-πενθήμερο” καταστρατηγείται στην πράξη με την άναρχη εξάπλωση της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας.
Οι Συλλογικές Συμβάσεις, το “τεκμήριο” της εργασιακής ειρήνης και δικαιοσύνης, υπονομεύονται από μια σειρά νόμων και διατάξεων που αναστέλλουν επ’ αόριστον την επέκτασή τους και καταργούν την “ευνοϊκότερη ρύθμιση”, “πετσοκόβουν” τη μετενέργεια και “μεταλλάσσουν” το χαρακτήρα της διαιτησίας. Ο κατώτατος μισθός από αποτέλεσμα κοινωνικού διαλόγου και ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων μετεξελίσσεται σε μια απλή αυταρχικού τύπου απόφαση της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας, που διακρίνει το εργατικό δυναμικό σε “νέους” και “παλιούς” προβλέποντας αμοιβές κάτω από το εθνικό όριο φτώχειας.
Περισσότεροι από 900 χιλιάδες εργαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα παραμένουν απλήρωτοι για πάνω από 6 μήνες ή λαμβάνουν ένα μικρό τμήμα των αποδοχών τους και η ανασφάλιστη εργασία αγγίζει το 40.5% διαμορφώνοντας συνθήκες “γαλέρας” στην αγορά εργασίας.
Την ίδια ώρα, τα Ασφαλιστικά Ταμεία καταρρέουν από την έλλειψη πόρων και το εγκληματικό “κούρεμα” στα αποθεματικά τους διανέμοντας “συντάξεις πείνας” στους κόπους μιας ζωής. Η δημοσιονομική εξυγίανση προϋποθέτει πρώτα και πάνω από όλα την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.
Η κοινωνία μπορεί και πρέπει να δείξει τα αντανακλαστικά της. Απέναντι, λοιπόν, στις “λογιστικές συνθήκες” οφείλουμε να υπηρετήσουμε μια “ανθρώπινη εξίσωση”. Ενάντια στον καλλιεργούμενο κοινωνικό αυτοματισμό επιβάλλεται να προτάξουμε την κοινωνική συνεννόηση και συμφωνία.
Η υπογραφή και καθολική εφαρμογή νέας ΕΓΣΣΕ είναι το πρώτο και καθοριστικό βήμα για μια δυναμική απάντηση στα εκβιαστικά διλήμματα των “αγορών”, για να (απο)δείξουμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος.
Η 1η του Μάη συμβολίζει τους διαχρονικούς αγώνες των εργαζομένων και του Συνδικαλιστικού Κινήματος για αξιοπρεπή και ασφαλή εργασία, ισονομία και κοινωνική δικαιοσύνη, αποδεικνύοντας πως όλα κατακτήθηκαν και τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Οι διεκδικήσεις και τα αιτήματά της είναι περισσότερο επίκαιρα παρά ποτέ.
Οι μάχες που δόθηκαν από τις προηγούμενες γενιές αποτελούν οδηγό και έμπνευση.
Η Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι ΑΠΕΡΓΙΑ.
Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. καλεί όλους τους εργαζόμενους, άνεργους και συνταξιούχους να συμμετέχουν μαζικά στην Απεργία της Πρωτομαγιάς πυκνώνοντας τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των Συνδικάτων σε κάθε γωνιά της χώρας.
Στην Αθήνα, η απεργιακή συγκέντρωση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και του Εργ. Κέντρου Αθήνας θα πραγματοποιηθεί στις 11:00 πμ στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Όλοι μαζί μπορούμε να διεκδικήσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα βάζει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του πάνω από τις ληστρικές απαιτήσεις των διεθνών τοκογλύφων.
Όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε, αρκεί να το πιστέψουμε.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ & ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
• Υπογραφή νέας ΕΓΣΣΕ και Συλλογικών Συμβάσεων σε όλους τους κλάδους και για όλους τους εργαζόμενους.
• Επαναφορά του θεσμικού πλαισίου των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων στην προ-Μνημονίου εποχή.
• Απεξάρτηση από τις επαχθείς δεσμεύσεις των Δανειακών Συμβάσεων.
• Αναπτυξιακά μέτρα και στοχευμένες παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας που εξελίσσεται σε μάστιγα.
• Πλήρη αποκατάσταση και σεβασμό των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. • Διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα και ελέγχου των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας και στρατηγικής σημασίας • Αποτροπή κάθε σχεδίου αφελληνισμού του Τραπεζικού Συστήματος.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
