ΔΕΗ κι αν οι προσφορές, όποτε και αν γίνουν, θα πλησιάζουν έστω και στο ελάχιστο την πραγματική αξία των παραγωγικών μονάδων, των ορυχείων αλλά και των 2.000.000 πελατών που θα πάρουν «προίκα» οι ιδιώτες.
Εν ολίγοις το θέμα είναι εάν έχει πίσω η αχλάδα την... ουρά, εάν δηλαδή θα υπάρξει συνέχεια που θα εκφραστεί με μια πραγματικά συμφέρουσα πρόταση για την εξαγορά του 30% της Επιχείρησης.
Τα στοιχεία που έχουν δει μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα προηγούμενων πωλήσεων -όπως του Ελληνικού, του οποίου το αντίτιμο προκάλεσε την οργή των πολιτών- μαρτυρούν ότι τα επόμενα δυο χρόνια θα είναι εξαιρετικά κρίσιμα και με βαθύ παρασκήνιο.
Χαμένοι στην αποτίμηση
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, «το τίμημα που θα επιτευχθεί μέσω της διαγωνιστικής διαδικασίας για την πώληση από τη ΔΕΗ Α.Ε. των μετοχών εκδόσεως της εταιρείας, των οποίων είναι δικαιούχος, δεν θα υπολείπεται της λογιστικής αξίας των εισφερομένων στοιχείων του κλάδου, όπως αυτή προσδιορίζεται με βάση τα διεθνή λογιστικά πρότυπα».
Προκειμένου να μη χαθούμε στη μετάφραση του σχετικού άρθρου, κυβερνητικά στελέχη τις τελευταίες ημέρες διέρρεαν ότι ελάχιστο τίμημα πρέπει να θεωρείται ένα ποσό ύψους 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ με βάση την αποτίμηση της ΔΕΗ.
Μόνο που τους χάλασε τη σούπα ο πρόεδρος της ΔΕΗ Αρθούρος Ζερβός, ο οποίος, μιλώντας κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, αποκάλυψε ότι μόνο η αξία των μονάδων παραγωγής που θα δοθούν σε ιδιώτες υπολογίζεται σε 1,5 δισ. ευρώ, διευκρινίζοντας μετ’ επιτάσεως ότι στο ποσό αυτό δεν έχει συνυπολογιστεί η αξία των ορυχείων και του πελατολογίου που θα πωληθεί.
Το ερώτημα που τίθεται αφορά τον τρόπο υπολογισμού της αξίας των έξι ορυχείων που θα πουληθούν. Η απάντηση δεν είναι εύκολη, αφού, όπως επισημαίνουν άνθρωποι που γνωρίζουν καλά το θέμα, το ζητούμενο είναι με ποιον τρόπο θα επιλεγεί να γίνει η αποτίμηση της αξίας των ορυχείων και των κοιτασμάτων λιγνίτη.
Κοιτάσματα πολλών δισ.
Σε ένα πολύ εμπεριστατωμένο άρθρο που έγραψε πριν από λίγες ημέρες ο Χρ. Γ. Παπαγεωργίου, τ. διευθυντής του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας / ΔΕΗ Α.Ε. (το «Π» το εντόπισε στην ιστοσελίδα www.kozan.gr) αναδεικνύεται η πολυπλοκότητα της αποτίμησης της αξίας ενός ορυχείου.
Όπως επισημαίνει ο Παπαγεωργίου στο άρθρο του, η αξία των κοιτασμάτων λιγνίτη, που προορίζονται για τη «μικρή» ΔΕΗ, σε ό,τι αφορά την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, προσεγγίζεται με δύο μεθόδους:
♦ Είτε σε συσχέτιση με την αξία του ενεργειακά ισοδύναμου πετρελαίου που υποκαθίσταται από τον λιγνίτη.
♦ Είτε με όρους αγοράς στη βάση της αξίας των ταμειακών ροών από την εκμετάλλευση των λιγνιτικών κοιτασμάτων για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο τέως διευθυντής του Λιγνιτικού Κέντρου Δ. Μακεδονίας βάζει στο κάδρο και μια τρίτη προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη, επίσης κατά την αποτίμηση, την αξία του λιγνίτη για την εθνική οικονομία, την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού, τη συμβολή στην περιφερειακή βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας, την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας κ.λπ.
Εάν πάμε τώρα στα ίδια τα στοιχεία που επικαλείται η ΔΕΗ, προκύπτει επισήμως ότι με τα σημερινά τεχνικο-οικονομικά δεδομένα τα συνολικά κοιτάσματα λιγνίτη που είναι κατάλληλα για ενεργειακή εκμετάλλευση ανέρχονται σε περίπου 3,2 δισ. τόνους και ισοδυναμούν με 450 εκατ. τόνους πετρελαίου.
Διαπιστώνουμε, δηλαδή, ότι η ΔΕΗ κάνει συσχέτιση με το ισοδύναμο σε πετρέλαιο. Εάν η ίδια συσχέτιση γίνει και για την αποτίμηση των κοιτασμάτων λιγνίτη, τότε πάμε στο πρώτο σενάριο που παρουσιάζει ο Παπαγεωργίου και η αξία των προς πώληση μέσω της «μικρής ΔΕΗ» ορυχείων και των κοιτασμάτων που διαθέτουν εκτοξεύεται στα ύψη.
Συγκεκριμένα, τα συνολικά αποθέματα λιγνίτη της «μικρής ΔΕΗ» στη Δυτική Μακεδονία ανέρχονται σε 324,2 εκατ. τόνους. Η αξία τους, όπως εκτιμά ο Παπαγεωργίου με βάση την ενεργειακή ισοδυναμία με το πετρέλαιο, υπολογίζεται σε 27,31 δισ. ευρώ! Σύμφωνα με αυτό τον υπολογισμό, η αξία των κοιτασμάτων της «μικρής ΔΕΗ» στην περιοχή Αμυνταίου είναι 13,65 δισ. ευρώ και στην περιοχή της Φλώρινας 13,66 δισ. ευρώ!
Όπως εύκολα συνειδητοποιεί κάποιος, είναι απίθανο να αποτιμηθεί συνολικά η προς πώληση «μικρή ΔΕΗ», στην οποία θα μεταφερθούν 10 ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, συνολικής ισχύος 2.318 MW, μία άδεια ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο λιγνίτη ισχύος 450 MW, έξι ορυχεία και περίπου 2 εκατομμύρια πελάτες, με βάση την πραγματική αξία των μονάδων, των ορυχείων αλλά και των πελατών. Διότι δεν θα υπάρξει ούτε για δείγμα επενδυτής που θα τολμήσει να ζητήσει έστω και τα στοιχεία του διαγωνισμού.
Γκρίνιες και μουρμούρες
Στο παρασκήνιο ήδη έχει αρχίσει η μουρμούρα, αφού, όπως λένε στελέχη της ενεργειακής αγοράς, με τις αλλαγές που έκανε η κυβέρνηση στο νομοσχέδιο δυσαρέστησε επίδοξους επενδυτές. Και αυτό διότι, όπως λένε, το ότι διασφαλίζονται τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων που θα μεταφερθούν στη «μικρή ΔΕΗ» και ότι για πέντε χρόνια δεν θα μπορούν να γίνουν απολύσεις -μπορεί όμως να επιλεγεί η διαδικασία της εθελούσιας εξόδου- δημιουργούν... αρνητική εικόνα.
Ένα άλλο σημείο τριβής, όπως λένε πάντα παράγοντες της αγοράς, είναι η πρόβλεψη ότι θα συνεχίσει να εφαρμόζεται με αναλογικό τρόπο το τοπικό ανταποδοτικό τέλος και στη «μικρή ΔΕΗ». Όπως λένε μάλιστα χαρακτηριστικά, δεν αποκλείεται το θέμα της «μικρής ΔΕΗ» να εξελιχθεί σε υπόθεση ανάλογη του γάλακτος, όπου, τώρα που αποδείχθηκε ότι η τιμή δεν έπεσε, διάφορα κυβερνητικά στελέχη λένε ότι γι’ αυτό ευθύνονται οι βουλευτές που πίεζαν και δεν έγιναν οι μεταρρυθμίσεις σύμφωνα με το γράμμα του ΟΟΣΑ. Όπως και αν έχουν τα πράγματα, θα ζήσουμε περίπλοκες καταστάσεις.
http://www.topontiki.gr/article/78844/Poso-paei-o-lignitis-re-palikaria
