Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. έχει καταρτίσει μια σειρά ρεαλιστικών και τεκμηριωμένων προτάσεων ( εναλλακτικών και ισοδύναμων) που δεδομένων των συνθηκών, ανταποκρίνονται με επάρκεια στις ανάγκες τόσο του κόσμου της εργασίας όσο και της πραγματικής οικονομίας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση απορρίπτουμε κατηγορηματικά τη μονόπλευρη οπτική και τη δογματική εμμονή του Πρωθυπουργού στην αναποτελεσματική ιδεοληψία για δήθεν αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσα από την συρρίκνωση του εργασιακού κόστους. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι η όποια μείωση θα περάσει στην πραγματική οικονομία και στην ανταγωνιστικότητα.
Επίσης καταδικάζουμε ως ανεδαφική, αντεπιστημονική και κοινωνικά επικίνδυνη κάθε προσπάθεια διασύνδεσης ενδεχόμενων επιπρόσθετων οριζόντιων μισθολογικών περικοπών με τη μείωση της ανεργίας.
Όπως προκύπτει άλλωστε από τα στοιχεία του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, κακώς αποδίδεται η επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας (η αύξηση δηλαδή του σταθμισμένου μοναδιαίου κόστους εργασίας) στις απαιτήσεις των εργαζομένων. Αντίθετα, περίπου τα τέσσερα πέμπτα της επιδείνωσης ανταγωνιστικότητας τιμής, της ελληνικής οικονομίας, των ετών 2000 – 2009, οφείλονταν στις ανατιμήσεις της σταθμισμένης συναλλαγματικής ισοτιμίας και μόνο το ένα πέμπτο στην αύξηση των μισθών. Επίσης, επισημαίνεται ότι οι μισθοί στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία αυξήθηκαν με τον ίδιο περίπου ρυθμό με τον μέσο όρο των ανταγωνιστριών χωρών λαμβανομένων υπόψη και των διαφορετικών αυξήσεων της παραγωγικότητας, έτσι παρά την σχετική βελτίωση, το πραγματικό ετήσιο κόστος εργασίας στην Ελλάδα παρέμενε το 2009, σημαντικά χαμηλότερο από το αντίστοιχο στις πιο προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες: περίπου κατά 35% έναντι των χωρών της Βόρειας Ευρώπης, 25% έναντι της Γαλλίας και της Βρετανίας, περίπου 20% έναντι της Ιταλίας και της Ισπανίας.
Ταυτόχρονα, ελάχιστη ήταν η συμβολή της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης που εφαρμόστηκε πιστά από την κυβέρνηση Παπανδρέου και τηρείται απαρέγκλιτα από την κυβέρνηση Παπαδήμου, στην μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας (άρα και στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας τιμής) διότι εκτός από τους μισθούς μείωσε και την παραγωγικότητα εργασίας. Αντίθετα μεγάλη ήταν η συμβολή της στην μείωση του ΑΕΠ, των πραγματικών αποδοχών των εργαζομένων (πάνω από 15,5%, την διετία 2010 -2011) και την αύξηση της ανεργίας.
Την ίδια στιγμή είναι τουλάχιστον υποκριτικό να αναζητά κανείς την όποια ελάχιστη αύξηση της ανταγωνιστικότητας τιμής μέσα από συνεχείς μισθολογικές περικοπές την ώρα που όπως προκύπτει από την σύγκριση του Εναρμονισμένου Δείκτη Τιμών Καταναλωτή με τον ΕνΔΤΚ με σταθερούς φόρους, από τις 4,7 μονάδες αύξησης του γενικού επιπέδου τιμών του 2010, οι 4 μονάδες είναι αποτέλεσμα της αύξησης των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, ειδικός φόρος κατανάλωσης στα καύσιμα, αυξήσεις σε διόδια και τέλη κυκλοφορίας, αύξηση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ κτλ). Άρα, η ανταγωνιστική ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας αυτοϋπονομεύεται από την ασκούμενη οικονομική πολιτική, η οποία συνεχίζεται παρά την παραδοχή όλων ότι το μνημόνιο απέτυχε (Σαμαράς,Βενιζέλος, Χρυσοχοϊδής, Προβόπουλος κ.λ.π).
Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. θεωρεί ότι το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι διαρθρωτικό. Κυρίως δηλαδή αφορά σε τι είδους προϊόντα παράγονται, τι ποιότητα έχουν και εάν αυτή η ποιότητα ανταποκρίνεται στις μεταβαλλόμενες απαιτήσεις της διεθνούς ζήτησης. Η πολιτική που ακολουθείται όχι μόνο δεν βελτιώνει την διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα (οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου – εγκαταστάσεις και μηχανήματα- μειώθηκαν κατά 38,2%) αντίθετα οδηγεί την ελληνική οικονομία σε μία κατάσταση αποεπένδυσης και απαξίωσης μεγάλων τμημάτων του παραγωγικού και ανθρώπινου δυναμικού, με τους πόρους που θα χρειαστούν για να επανεκκινηθεί η ελληνική οικονομία να είναι τεράστιοι.
Προκύπτει άρα το ερώτημα γιατί συνεχίζουν να υποστηρίζουν μία πολιτική, που για να επιτύχει μία τόσο μικρή βελτίωση στην ανταγωνιστικότητα τιμής, έχει αυτές τις δυσμενείς επιπτώσεις στα υπόλοιπα μεγέθη της οικονομίας; Η απάντηση είναι μία. Θέλουν να “ψωνίσουν” φτηνά και εργατικό δυναμικό.
Προτείνουμε λοιπόν μια σειρά συνδυαστικών και αναλογικών μέτρων με γνώμονα την προστασία της απασχόλησης και τη διασφάλιση ενός ελάχιστου δυνατού επίπεδου αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους εργαζόμενους του Ιδιωτικού Τομέα.
“Κόκκινη γραμμή” για την παράταξή μας είναι και θα είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή των συμφωνηθέντων στην ΕΓΣΣΕ τις ισχύουσες κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις και πιο συγκεκριμένα:
- Η διασφάλιση του ύψους του κατώτατου μισθού.
- Η διατήρηση του 13ου και 14ου μισθού.
- Η καταβολή των προβλεπόμενων αυξήσεων-ωριμάνσεων.
- Ο σεβασμός και η διατήρηση των Σ.Σ.Ε σ’ όλα τα επίπεδα.
Οποιαδήποτε νομοθετική παρέμβαση στο περιεχόμενο της ΕΓΣΣΕ ή κλαδικών και επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων, θα αποτελέσει καίριο πλήγμα στη δημοκρατική και αυτόνομη διαδικασία της κοινωνικής διαβούλευσης συνιστώντας συνταγματική εκτροπή.
Δεν αποδεχόμαστε καμία παρέμβαση της τρόικας κυρίως στον ιδιωτικό τομέα και καλούμε τα κόμματα που στηρίζουν την Κυβέρνηση να τοποθετηθούν στο σύνολο των αιτιάσεων και προτάσεών μας για μη νομοθετική παρέμβαση, πέραν όλων των παραπάνω και σε νέα αιτήματα όπως η άρση περιορισμών για τις απολύσεις, η μετενέργια των συμβάσεων και η κατάργηση κανονισμών εργασίας.
Άλλωστε σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ το μισθολογικό κόστος που αφορά όλες τις Σ.Σ.Ε. ( ΕΓΣΕΕ κλαδικές – επιχειρησιακές) βρίσκεται στην 17η θέση – κατάταξη προβλημάτων και επηρεάζουν ελάχιστα την ανταγωνιστικότητα.
Επίσης όπως από τα στοιχεία προκύπτει, η Ελλάδα κατέχει την πρωτιά, έχοντας το υψηλότερο μη μισθολογικό κόστος στην Ε.Ε. (ιδιωτικός τομέας 49,6% εισφορές εργοδότη και εργαζόμενου) ( πρωην ΔΕΚΟ 65% εισφορές εργοδότη και εργαζομένου )
Κατόπιν όλων των παραπάνω και όπως έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει το μη μισθολογικό κόστος μπορεί να αποτελέσει σημείο διαπραγμάτευσης όχι για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας αλλά για την ελάφρυνση των εργαζομένων και των επιχειρήσεων που είναι συνεπείς απέναντι στο κράτος και τα ταμεία, υπο τους παρακάτω όρους.
- Μείωση του μη μισθολογικού κόστους κατά 10% (5% για εργοδότες και 5% για εργαζόμενους) προκειμένου αφενός να ελαφρυνθούν οι επιχειρήσεις και να αποφευχθεί περαιτέρω συμπίεση της απασχόλησης και αφετέρου να περιοριστεί η εισοδηματική απώλεια των μισθωτών σε επιχειρήσεις που δεν θα προβούν σε καμία απόλυση και θα τηρούν στο ακέραιο τις ισχύουσες κλαδικές συμβάσεις καθώς και την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.
- Μείωση του μη μισθολογικού κόστους κατά 15% (7.5% για εργοδότες και 7.5% για εργαζόμενους) σε επιχειρήσεις που δεν θα προβούν σε καμία απόλυση και θα τηρούν στο ακέραιο τις ισχύουσες κλαδικές συμβάσεις καθώς και την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.
- Μείωση φορολογίας κατά 5% στις επιχειρήσεις που δεν θα προβούν σε καμία απόλυση και τηρούν τις ισχύουσες κλαδικές συμβάσεις καθώς και την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. και επενδύουν τα κέρδη τους δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Η διασύνδεση της μείωσης του μη μισθολογικού κόστους ή της παροχής φοροελαφρύνσεων με το σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων και των κλαδικών συμβάσεων περιορίζει στο ελάχιστο τις απώλειες των Ασφαλιστικών Ταμείων μιας και διασφαλίζει επαρκείς αμοιβές (άρα υψηλές εισφορές και αγοραστική δύναμη) και θέσεις εργασίας, κόντρα στη επικρατούσα τάση για ευέλικτες μορφές απασχόλησης (εκ περιτροπής εργασία-μερική απασχόληση) και απολύσεις. Ταυτόχρονα (επανα)ενδυναμώνει το ρόλο των κοινωνικών εταίρων στην εργασιακή συμφωνία και επιτυγχάνει -έμμεσα- μια τεράστια ενίσχυση του κοινωνικού διαλόγου και του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Μια ενδεχόμενη μείωση του μη μισθολογικού κόστους θα οδηγήσει σε σημαντική απώλεια εσόδων περίπου 2 δις € για τα Ασφαλιστικά Ταμεία (τα οποία από την ραγδαία αύξηση της ανεργίας, την επέκταση της ευελιξίας και των επιχειρησιακών συμβάσεων στην αγορά εργασίας υπολογίζεται ότι για το 2011 έχασαν περίπου 5 δις € και για το 2012 προβλέπεται να χάσουν επιπλέον 7 δις €) τα οποία προτείνεται να αναπληρωθούν συνδυαστικά ως εξής:
- Επιβολή «ασφαλιστικού τέλους» επί του τζίρου των επιχειρήσεων (ανταποδοτική επιβάρυνση).
- Με την απόδοση μιας μονάδος ΦΠΑ στην Κοινωνική Ασφάλιση. Το εν λόγω μέτρο προτείνεται ταυτόχρονα με τη μείωση του ΦΠΑ από το 23% στο 20% και από το 13% στο 10%. Η μία μονάδα διαφοροποίησης μας από το πάγιο και απόλυτα ορθολογικό αίτημα της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ (19% και 9%) θα κατευθύνεται στον «κορβανά» της Κοινωνικής Ασφάλισης. Με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή τη διασύνδεση της είσπραξης ΦΠΑ με τη βιωσιμότητα και επάρκεια του Ασφαλιστικού Συστήματος εκτιμάται ότι θα ενδυναμωθεί η φορολογική συνείδηση των Ελλήνων πολιτών (σύνταξη-απόδειξη) γεγονός που δύναται να συμβάλλει στην βελτίωση των κρατικών εσόδων από το ΦΠΑ άρα και στην περαιτέρω χρηματοδότηση των Ταμείων.
Ταυτόχρονα η ΔΑΚΕ Ι.Τ. θεωρεί άκαιρη μια συζήτηση σχετικά με το «πάγωμα» μισθών. Η εξέταση μιας τέτοιας πρότασης για «πάγωμα αποδοχών» προϋποθέτει:
- Κυβερνητική δέσμευση για “πάγωμα” των τιμολογίων ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ. καθώς και των κομίστρων στα ΜΜΜ.
- Κυβερνητική δέσμευση και ευρεία κοινωνική συμφωνία για «πάγωμα» τιμών σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες (συγκρότηση «λίστας» στο πλαίσιο διαβούλευσης των κοινωνικών εταίρων). Σε περίπτωση μη επίτευξης συμφωνίας, κυβερνητική επιβολή με αγορανομικές διατάξεις.
Δεν είναι δυνατόν σε μια ελεύθερη οικονομία να επιβάλλονται με νόμο μειώσεις αποδοχών αλλά να αφήνεται η αγορά να λειτουργεί ασύδοτα.
Τέλος, τονίζουμε προς πάσα κατεύθυνση πως δεν διαπραγματευόμαστε μειώσεις ή προσπάθεια κατάργησης του κατώτατου μισθού, καθώς και καμία «αλχημεία» για το «πετσόκομμα» ή κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού. Άλλωστε οποιαδήποτε περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων θα είναι οικονομικά εγκληματική και κοινωνικά καταστροφική για μια χώρα που διανύει τον πέμπτο χρόνο ύφεσης και το 74% του ΑΕΠ στηρίζεται στην ιδιωτική κατανάλωση ενώ η νέα απώλεια εισφορών για τα Ασφαλιστικά Ταμεία θα υπονομεύσει ευθέως την προοπτική της βιωσιμότητάς τους.
Να σημειώσουμε τέλος τις παρεμβάσεις της Κυβέρνησης μέσω “Μνημονιακών Νομοθετημάτων” τα οποία ψηφίστηκαν από την πλειοψηφία της Βουλής, ικανοποιώντας κατ’ ουσία εργοδοτικές απαιτήσεις οι οποίες θα συνέβαλλαν στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
- Αναστολή της ευνοϊκότερης ρύθμισης (αρχή της εύνοιας)
- Αναστολή επέκτασης των κλαδικών ή ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ
- Αποδυνάμωση του κοινωνικού διαλόγου και νόθευση της θεσμικής συλλογικής εκπροσώπησης
- Αποδυνάμωση ΟΜΕΔ (διαδικασία Διαιτησίας)
- Θεσμοθέτηση Δοκιμαστικής Περιόδου διάρκειας 12 μηνών
- Σύμβαση Εργασιακής Εμπειρίας
- Σύμβαση Μαθητείας
- Κατάργηση προσαυξήσεων για αποδοχές μερικής απασχόλησης
- Εκ περιτροπής εργασία
- Διαθεσιμότητα
- Εργολαβία και Ενοικίαση
- Επέκταση της δυνατότητας Εργολαβίας σε Δημόσιο, ΟΤΑ, ΝΠΔΔ
- Μείωση στο μισό του διαστήματος προειδοποίησης σε περίπτωση απόλυσης
- Δυνατότητα Απόλυσης χωρίς αποζημίωση
- Αύξηση του ποσοστού εργαζομένων σε περίπτωση μαζικών απολύσεων
Σ’ ότι αφορά τις επιβαρύνσεις των μισθωτών και των συνταξιούχων η Κυβέρνηση σε εφαρμογή του Μνημονίου επέβαλλε τα κάτωθι μέτρα τα οποία είναι αναποτελεσματικά και βύθισαν την Ελληνική οικονομία σε ύφεση.
- Κατάργηση φοροαπαλλαγών
- Αύξηση των απαιτούμενων αποδείξεων για την κατοχύρωση του αφορολογήτου
- Αλλαγές στους συντελεστές και στα κλιμάκια της φορολογικής κλίμακας
- Μείωση των αφορολογήτων ορίων και πλήρης εφαρμογή της νέας φορολογικής κλίμακας με αφορολόγητο όριο 5.000 ευρώ από τις 12.000 Ε.
- Νέου τύπου αντικειμενικά κριτήρια
- Αυξάνονται έως 71% τα τεκμήρια διαβίωσης για κατοικίες, ΙΧ αυτοκίνητα
- Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης στα Φυσικά Πρόσωπα
- Επιβολή ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης στα εισοδήματα άνω των δώδεκα χιλιάδων (12.000) ευρώ των φυσικών προσώπων, που προέκυψαν κατά τις διαχειριστικές χρήσεις 2010 έως και 2014 και δηλώνονται με τις δηλώσεις των αντίστοιχων οικονομικών ετών 2011 – 2015.
- Καθιέρωση Ειδικής Εισφοράς Αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας
- Το νέο τέλος επιτηδεύματος
- Το 2012 θα εισπραχθεί η έκτακτη εισφορά επί των τεκμηρίων διαβίωσης, για ΙΧ αυτοκίνητα άνω των 1.929 κυβικών εκατοστών.
- Μειώνεται στα 200.000 ευρώ, από 400.000 ευρώ, το αφορολόγητο του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας
- Έξι φόροι περιμένουν τους ιδιοκτήτες ακινήτων το 2012.
- Αυξάνονται οι αντικειμενικές τιμές των ακινήτων, με στόχο να προσεγγίσουν τις αγοραίες τιμές.
- Εξομοιώνεται ο ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης – κίνησης.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Εμείς ζητάμε απαντήσεις σε κάποια απ΄ αυτά.
Μπορούν να μας πούν το αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζεται τα δύο αυτά χρόνια;
Είναι ικανοποιημένοι από την Μνημονιακή καταιγίδα μέτρων που φτωχοποίησε την ελληνική κοινωνία έκλεισε χιλιάδες επιχειρήσεις και χάθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας;
Μπορούν να επαίρονται για την δήθεν διάσωση της χώρας, την ώρα που η πολιτική τους αφήνει πίσω της εκατομμύρια θύματα;
Μπορούν να μας δείξουν μια επιτυχημένη παρέμβαση του Δ.Ν.Τ. σε ανάλογες περιπτώσεις προβληματικών οικονομιών;
Είναι πλέον ολοφάνερο ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη είναι καθαρά πρόβλημα ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Απαιτείται αλλαγή πολιτικής και εφαρμογή άλλης ανθρωποκεντρικής ,αναπτυξιακής, επενδυτικής. Μόνον έτσι θα βγούμε από τα αδιέξοδα και μόνον έτσι θα ορθώσουμε ανάστημα στις παράλογες απαιτήσεις της ΤΡΟΙΚΑ και των δανειστών.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ.
ΔΑΚΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ
