… υπάρχει και κάτι άλλο έκτος από το φυσικό σώμα μας, αφηγείται σε πνευματικό ο ηλεκτρολόγος της ΔΕΗ….
Είχα αναλάβει να συνδέσω
την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος κατά τον εσπερινό σε ένα εξωκκλήσι το
οποίον εόρταζε καθώς και να ηλεκτροδοτήσω το παραδοσιακό παζάρι πού
γίνεται στις περιπτώσεις αυτές στο προαύλιο της εκκλησίας.
Ανέβηκα με τα υπηρεσιακά
πέδιλα αναρρίχησης στην ξύλινη κολόνα της ΔΕΗ σε ύψος περίπου 7 έως 8
μέτρα. Ενώ προσπαθούσα να κάνω τη σύνδεση των καλωδίων πού χρειαζόταν,
από κάποια απροσεξία μου όμως με «κτύπησε» το ηλεκτρικό ρεύμα.
Ξεπιάστηκα από την κολόνα και έπεσα από το προαναφερθέν ύψος στο έδαφος.
Το μόνο πού θυμάμαι τελευταία ήταν πού είπα – «Χριστέ μου σώσε με».
Μετά όλως παραδόξως
ένοιωσα ότι βγήκα από το σώμα μου και βρέθηκα να αιωρούμαι σε ύψος
περίπου 10 με 12 μέτρα. Έβλεπα ότι ήμουν ακέραιος και μάλιστα φορούσα τα
ίδια υπηρεσιακά ενδύματα και δεν κατάλαβα πώς βρέθηκα τόσο ψηλά.
Κοιτώντας κάτω έβλεπα
κόσμο συγκεντρωμένο γύρω από έναν άνθρωπο ξαπλωμένο στο έδαφος πού
έμοιαζε με συνάδελφο της ΔΕΗ γιατί φορούσε και αυτός την ίδια υπηρεσιακή
ενδυμασία!
Εγώ απορούσα τι
συνέβαινε και θρηνούσαν όλοι αυτοί εκεί κάτω, ενώ άλλοι προσπαθούσαν να
του παράσχουν τις πρώτες βοήθειες με τεχνητή αναπνοή.
Ένας άλλος απομακρύνθηκε και προσπαθούσε με ένα κινητό τηλέφωνο να
καλέσει με έντονο ύφος και αγωνία, μάλλον ασθενοφόρο. Όλα τα άκουγα και
τα αντιλαμβανόμουν, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε εκεί
κάτω, γιατί εγώ ένοιωθα πολύ καλά εκεί ψηλά πού βρισκόμουν και είχα την
περιέργεια να δώ τι θα γίνει. Σε λίγο έρχεται ένα ασθενοφόρο, τοποθετούν
γρήγορα και με επιμέλεια τον «συνάδελφο» τεχνίτη μέσα στο φορείο
ασθενοφόρο έφυγε σφυρίζοντας, ενώ εγώ από ψηλά και με μεγάλη ευκολία
άρχισα να ακολουθώ το ασθενοφόρο, να δώ πού θα πάει και τι θα συμβεί.
Σε λίγο το ασθενοφόρο
φτάνει στο νοσοκομείο, στα έκτακτα περιστατικά, εγώ από ψηλά παρακολουθώ
πάντα από περιέργεια, εισέρχομαι χωρίς εμπόδια σαν αέρας μέσα από τους
τοίχους του νοσοκομείου και στέκομαι ψηλά στο ταβάνι του θαλάμου όπου
μετέφεραν τον «συνάδελφο».
Τον τοποθέτησαν επάνω
στο τραπέζι του χειρουργείου και άρχισαν με τους απινιδωτές και την
μάσκα του οξυγόνου την προσπάθεια να δώσουν παλμούς στην καρδιά και
στους πνεύμονες, εγώ πάντα βρισκόμουν ψηλά στο ταβάνι του χειρουργείου
και παρακολουθούσα με ενδιαφέρον και περιέργεια ενώ άκουγα καθαρά και
τις εντολές των ιατρών προς τις νοσοκόμες.
Τότε όμως, όταν παρατήρησα καλύτερα, διαπίστωσα ότι όλως παραδόξως «ο συνάδελφος» έμοιαζε καταπληκτικά με μένα!
Σε κάθε όμως ηλεκτρική
εκκένωση πού έκαναν στον «συνάδελφο» ένοιωθα κι εγώ ένα σοκ και ένα
τράνταγμα μέσα μου παρ΄ όλο πού βρισκόμουν σε απόσταση και ένοιωθα ότι
ήμουν άϋλος. Στην τελευταία όμως ηλεκτρική εκκένωση πού έκαναν οι ιατροί
με τους απινιδωτές ένοιωσα όλα να σβήνουν γύρω μου και μία βίαιη δύναμη
να με απορροφάει και να με κατευθύνει προς το αναίσθητο σώμα του
«συναδέλφου».
Ένοιωσα τότε να πονώ σε
όλο μου το σώμα γιατί βρέθηκα μέσα στο σώμα του συναδέλφου πού στην
πραγματικότητα ήμουν εγώ πού έπαθα το ατύχημα, ενώ όλοι γύρω μου
φώναζαν: …. τα καταφέραμε , τα καταφέραμε….!!!
Σημείωση συντάκτη: Ο
τεχνίτης αυτός της ΔΕΗ (με την έγκριση του οποίου δημοσιεύουμε αυτή την
διήγηση) αναζήτησε έμπειρο πνευματικό ιερέα, ο οποίος τον οδήγησε στην
κατά Χριστόν ζωή μέσα από τα Μυστήρια της Ορθοδόξου εκκλησίας μας.
Κάθε χρόνο όπως μας
είπε, επισκέπτεται απαραίτητα το παρεκκλήσιο όταν εορτάζει, όπου με την
ευχή του πνευματικού του, κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων και ευχαριστεί
τον Θεό γιατί μέσω του συμβάντος πού βίωσε, πέρασε από την προ Χριστού
εποχή στην μετά (και μαζί με τον) Χριστό εποχή !!!
Πηγή: Αληθινές
προφορικές διηγήσεις μετανοίας πού γράφονται για την ψυχική ωφέλεια των
Ορθοδόξων Χριστιανών, Επιμέλεια Έκδοσης «Φίλοι Αγίου Όρους Λαμίας».
