Την αντίθεσή του στην ενδεχόμενη ιδιωτικοποίηση του Υδροηλεκτρικού Σταθμού (ΥΗΣ) της Λίμνης Πλαστήρα εκφράζει ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας με επιστολή του προς τον Υφυπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής κ. Γ. Μανιάτη. Ο κ. Αγοραστός αναφέρει ότι ενδεχόμενη πώληση του ΥΗΣ πλήττει ευθέως τη βασικότερη αναπτυξιακή και παραγωγική δυνατότητα της Θεσσαλίας και ειδικότερα της Καρδίτσας, τόσο στον τομέα της αγροτικής οικονομίας όσο και στον τομέα του τουρισμού. Αναλυτικά η επιστολή έχει ως εξής:«Ο Υδροηλεκτρικός Σταθμός (ΥΗΣ) της Λίμνης Πλαστήρα δεν είναι απλά ένα ακόμη υδροηλεκτρικό εργοστάσιο που θα συνεισφέρει στην απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Πρόκειται για έργο πολλαπλής σκοπιμότητας και τεράστιας σημασίας για την τοπική οικονομία της Θεσσαλίας. Τυχόν ιδιωτικοποίησή του θα είχε ανυπολόγιστες αρνητικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για την περιοχή μας. Πρέπει να σημειωθεί ο ενιαίος φορέας Διαχείρισης υδατικών πόρων της λεκάνης της Θεσσαλικής πεδιάδας δεν έχει ακόμη συσταθεί.
Ο ΥΗΣ της Λίμνης Πλαστήρα, όπως και όλες οι υδροηλεκτρικές μονάδες παραγωγής, λειτουργεί ως εργοστάσιο αιχμής το καλοκαίρι που η ζήτηση των ηλεκτρικών φορτίων είναι
αυξημένη. Με δεδομένο ότι στο θεσσαλικό κάμπο δεν έχουν ολοκληρωθεί τα έργα αποταμίευσης υδάτινων πόρων τους χειμερινούς μήνες, από τους παραποτάμους του Πηνειού που παραλαμβάνουν τα νερά της Λίμνης Πλαστήρα μέχρι το φράγμα της Γυρτώνης στον Πηνειό, η λειτουργία του από τον ιδιώτη - για λόγους τιμολογιακής πολιτικής - εκτός των καλοκαιρινών μηνών που υπάρχει αυξημένη ζήτηση για άρδευση, συνεπάγεται τεράστια σπατάλη υδατικών πόρων πολύτιμων για την πρωτογενή παραγωγή της περιφέρειάς μας.
Το φράγμα Πλαστήρα είναι το μοναδικό μεγάλο έργο άρδευσης εν λειτουργία στη Θεσσαλία, μαζί με το φράγμα Σμοκόβου.
Στη θεσσαλική πεδιάδα το ετήσιο υδατικό έλλειμμα ανέρχεται στα 1,2 δις κ.μ. νερού και ως εκ τούτου η μη βέλτιστη αξιοποίηση των ελλειμματικών υδατικών πόρων συνεπάγεται τεράστιο πλήγμα και για την τοπική, αλλά και για την εθνική οικονομία.
Εξάλλου, από τα νερά της Λίμνης Πλαστήρα υδρεύονται περί τους 90.000 κάτοικοι της περιφερειακής ενότητας Καρδίτσας μέσω της αναρρυθμιστικής Λίμνης που βρίσκεται πλησίον του ΥΗΣ Πλαστήρα, από το Σύνδεσμο Ύδρευσης Καρδίτσας Σοφάδων και πέριξ κοινοτήτων.
Η ύπαρξη του φράγματος Πλαστήρα έχει απογειώσει το χειμερινό και όχι μόνο τουρισμό της περιοχής της ορεινής ζώνης των θεσσαλικών Αγράφων, με αποτέλεσμα να έχουν αναπτυχθεί τουριστικά καταλύματα 1000 και πλέον κλινών (προγράμματα LEADER, αναπτυξιακός νόμος) με πάνω από 30.000 διανυκτερεύσεις ετησίως. Ως εκ τούτου και για λόγους τουριστικούς, αλλά κυρίως οικολογικούς, έχει τεθεί από το ΕΜΠ ένα ελάχιστο οικολογικό όριο διατήρησης του υδάτινου δυναμικού εντός του ταμιευτήρα το οποίο δεν πρέπει να παραβιάζεται από τον χρήστη του νερού, εν προκειμένω τη ΔΕΗ. Η διατήρηση του οικολογικού ορίου ανήκει ατύπως στην τοπική αυτοδιοίκηση και στην αιρετή περιφέρεια Θεσσαλίας μέχρις ότου συσταθεί ο Ενιαίος Φορέας Διαχείρισης.
Για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και για την ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας, είναι σημαντικό να έχει ανταγωνιστική πρωτογενή παραγωγή, η οποία συνεισφέρει με ένα μέσο πολλαπλασιαστή 7 στην εθνική απασχόληση.
Το κόστος νερού στη Θεσσαλία ήδη είναι απαγορευτικό λόγω της μεγάλης έλλειψης υδατικών πόρων. Ιδιαίτερα στο ανατολικό τμήμα της πεδιάδας υπερβαίνει τα 50 ευρώ το στρέμμα. Συνεπώς οι υδάτινοι πόροι δεν θα πρέπει να θεωρούνται μόνον ενεργειακό απόθεμα.
Το έργο του φράγματος Πλαστήρα έχει επιπλέον περίοδο ζωής πάνω από 50 χρόνια, ενώ ήδη λειτουργεί επί 50 χρόνια και έχει δώσει πνοή στην αναπτυξιακή δραστηριότητα της θεσσαλικής πεδιάδας η οποία συνεισφέρει τα μέγιστα τόσο στο ΑΕΠ της χώρας όσο και στις εξαγωγές . Μόνο από σιτηρά, βαμβάκι, βιομηχανική τομάτα και βιομηχανικό ροδάκινο η Θεσσαλία συνεισφέρει ετησίως πάνω από 1 δις ευρώ στις εξαγωγές της χώρας.
Συμπερασματικά η ιδιωτικοποίηση του ΥΗΣ Πλαστήρα συνεπάγεται έλεγχο της τοπικής οικονομίας από ιδιώτη και άμεση εξάρτηση του πρωτογενή, του δευτερογενή (εργοστάσια μεταποίησης αγροτικών προϊόντων και τροφίμων) και τριτογενή τομέα (τουρισμός στην παραλίμνια ζώνη) από την ενεργειακή ζήτηση της χώρας.
Είμαστε αντίθετοι σ΄αυτή την πολιτική «λογική», διότι η ενδεχόμενη πώληση του ΥΗΣ πλήττει ευθέως τη βασικότερη αναπτυξιακή και παραγωγική δυνατότητα της Θεσσαλίας και ειδικότερα της Καρδίτσας, τόσο στον τομέα της αγροτικής οικονομίας όσο και στον τομέα του τουρισμού».
Ο ΥΗΣ της Λίμνης Πλαστήρα, όπως και όλες οι υδροηλεκτρικές μονάδες παραγωγής, λειτουργεί ως εργοστάσιο αιχμής το καλοκαίρι που η ζήτηση των ηλεκτρικών φορτίων είναι
αυξημένη. Με δεδομένο ότι στο θεσσαλικό κάμπο δεν έχουν ολοκληρωθεί τα έργα αποταμίευσης υδάτινων πόρων τους χειμερινούς μήνες, από τους παραποτάμους του Πηνειού που παραλαμβάνουν τα νερά της Λίμνης Πλαστήρα μέχρι το φράγμα της Γυρτώνης στον Πηνειό, η λειτουργία του από τον ιδιώτη - για λόγους τιμολογιακής πολιτικής - εκτός των καλοκαιρινών μηνών που υπάρχει αυξημένη ζήτηση για άρδευση, συνεπάγεται τεράστια σπατάλη υδατικών πόρων πολύτιμων για την πρωτογενή παραγωγή της περιφέρειάς μας.
Το φράγμα Πλαστήρα είναι το μοναδικό μεγάλο έργο άρδευσης εν λειτουργία στη Θεσσαλία, μαζί με το φράγμα Σμοκόβου.
Στη θεσσαλική πεδιάδα το ετήσιο υδατικό έλλειμμα ανέρχεται στα 1,2 δις κ.μ. νερού και ως εκ τούτου η μη βέλτιστη αξιοποίηση των ελλειμματικών υδατικών πόρων συνεπάγεται τεράστιο πλήγμα και για την τοπική, αλλά και για την εθνική οικονομία.
Εξάλλου, από τα νερά της Λίμνης Πλαστήρα υδρεύονται περί τους 90.000 κάτοικοι της περιφερειακής ενότητας Καρδίτσας μέσω της αναρρυθμιστικής Λίμνης που βρίσκεται πλησίον του ΥΗΣ Πλαστήρα, από το Σύνδεσμο Ύδρευσης Καρδίτσας Σοφάδων και πέριξ κοινοτήτων.
Η ύπαρξη του φράγματος Πλαστήρα έχει απογειώσει το χειμερινό και όχι μόνο τουρισμό της περιοχής της ορεινής ζώνης των θεσσαλικών Αγράφων, με αποτέλεσμα να έχουν αναπτυχθεί τουριστικά καταλύματα 1000 και πλέον κλινών (προγράμματα LEADER, αναπτυξιακός νόμος) με πάνω από 30.000 διανυκτερεύσεις ετησίως. Ως εκ τούτου και για λόγους τουριστικούς, αλλά κυρίως οικολογικούς, έχει τεθεί από το ΕΜΠ ένα ελάχιστο οικολογικό όριο διατήρησης του υδάτινου δυναμικού εντός του ταμιευτήρα το οποίο δεν πρέπει να παραβιάζεται από τον χρήστη του νερού, εν προκειμένω τη ΔΕΗ. Η διατήρηση του οικολογικού ορίου ανήκει ατύπως στην τοπική αυτοδιοίκηση και στην αιρετή περιφέρεια Θεσσαλίας μέχρις ότου συσταθεί ο Ενιαίος Φορέας Διαχείρισης.
Για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και για την ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας, είναι σημαντικό να έχει ανταγωνιστική πρωτογενή παραγωγή, η οποία συνεισφέρει με ένα μέσο πολλαπλασιαστή 7 στην εθνική απασχόληση.
Το κόστος νερού στη Θεσσαλία ήδη είναι απαγορευτικό λόγω της μεγάλης έλλειψης υδατικών πόρων. Ιδιαίτερα στο ανατολικό τμήμα της πεδιάδας υπερβαίνει τα 50 ευρώ το στρέμμα. Συνεπώς οι υδάτινοι πόροι δεν θα πρέπει να θεωρούνται μόνον ενεργειακό απόθεμα.
Το έργο του φράγματος Πλαστήρα έχει επιπλέον περίοδο ζωής πάνω από 50 χρόνια, ενώ ήδη λειτουργεί επί 50 χρόνια και έχει δώσει πνοή στην αναπτυξιακή δραστηριότητα της θεσσαλικής πεδιάδας η οποία συνεισφέρει τα μέγιστα τόσο στο ΑΕΠ της χώρας όσο και στις εξαγωγές . Μόνο από σιτηρά, βαμβάκι, βιομηχανική τομάτα και βιομηχανικό ροδάκινο η Θεσσαλία συνεισφέρει ετησίως πάνω από 1 δις ευρώ στις εξαγωγές της χώρας.
Συμπερασματικά η ιδιωτικοποίηση του ΥΗΣ Πλαστήρα συνεπάγεται έλεγχο της τοπικής οικονομίας από ιδιώτη και άμεση εξάρτηση του πρωτογενή, του δευτερογενή (εργοστάσια μεταποίησης αγροτικών προϊόντων και τροφίμων) και τριτογενή τομέα (τουρισμός στην παραλίμνια ζώνη) από την ενεργειακή ζήτηση της χώρας.
Είμαστε αντίθετοι σ΄αυτή την πολιτική «λογική», διότι η ενδεχόμενη πώληση του ΥΗΣ πλήττει ευθέως τη βασικότερη αναπτυξιακή και παραγωγική δυνατότητα της Θεσσαλίας και ειδικότερα της Καρδίτσας, τόσο στον τομέα της αγροτικής οικονομίας όσο και στον τομέα του τουρισμού».
